Hutba reisu-l-uleme u Fehdovoj džamiji

Sarajevo, 20. avgust 2010. (MINA) -  Danas je reisu-l-ulema dr. Mustafa Cerić imamio džumu namaz i održao hutbu u džamiji "Kralj Fehd" u Sarajevu.

MINA u cjelosti prenosi drugu ramazansku hutbu Reisu-l-uleme:

إنّ الحمد لله، نحمده ونستعينه ونستغفره، ونعوذ بالله من شرور أنفسنا، ومن سيّئات أعمالنا، من يهد الله فلا مضلّ له، ومن يضلل فلا هادي له، وأشهد أن لا إله إلاّ الله وحده لا شريك له، وأشهد أنّ محمّداً عبده ورسوله.  قال الله تعالي في القران الحكيم: ياايهالذين آمنوا كتب عليكم الصيام كما كتب علي الذين من قبلكم لعلكم تتقون.

Draga braćo i sestre,

عن أبي هريرة قال: سئل رسول الله صلي الله عليه وسلم عن أكثر ما يُدخل الناسَ الجنةَ قال: "تقوي الله و حسن الخلق"

Ebu Hurejra prenosi da je na pitanje na koji način se najbolje zaslužuje Džennet, Allahov Poslanik odgovorio: - Pobožnošću (takvalukom) i lijepim ponašanjem (ahlakom). 

Dakako, ibadet posta je škola pobožnosti - obuka za istinski takvaluk kao najviši stupanj duhovnosti. I kao što je namaz propisan da nas čuva od srama i nemorala (إن الصلاة تنهي عن الفحشاء والمنكر - Namaz odvraća od srama i nemorala, Kur'an, 29:45), a zekat ustanovljen da nam čisti imetak (خذ من أموالهم صذقة تظهرهم و تزكيهم بها -Uzmi iz njihovih imetaka zekat da ih time očistiš i da im blagoslov doneseš, Kur'an, 9:103), tako je i post propisan da kod nas probudi svijest o Božjem postojanju, o Božijoj prisutnosti i o našoj odgovornosti pred Bogom-Stvoriteljem, koji je u nas udahnuo svoga duha (ونفخ فيه من روحه) da bismo bili svjesni odakle smo došli i da bismo znali gdje nam se valja vratiti  (ياايهالذين آمنوا كتب عليكم الصيام كما كتب علي الذين من قبلكم لعلكم تتقون  - Vama koji ste u vjeri propisuje se post kao što je bio propisan i onima koji su bili slični vama u prošlosti da biste oživili svoj osjećaj odgovornosti pred Uzvišenim Bogom, tj., da biste povratili osjećaj vlastitog samopoštovanja (Kur'an, 2:178).

Dakle, takvā (istinska duhovnost) je bît vjere, smiso našeg života i krajnje odredište duše, gdje čovjek postaje svjestan samoga sebe po poznatom načelu da „onaj koji je spoznao sebe u duši, spoznao je svog Gospodara-Stvoritelja" (من عرف نفسه، فقد عرف ربه). Zato nam se u Časnom  Kura'nu ukazuje da je takvā (iskrena pobožnost) najbolja hrana (فإن خير الزاد التقوي)  - Pobožnost (takvā) je doista najbolja hrana (Kur'an, 2:187); najbolje se i obući pobožnošću (ولباس التقوي ذالك الخير)  - Eh, odjeća pobožnosti (takvā), pa to je najbolje (Kur'an, 7:26); i zgrada koja se podiže na pobožnosti (takvā) najbolja je (   أفمن اَسّس بنيانه علي تقوي من الله و رضوان خير) - Zar nije bolji onaj koji svoju zgradu podiže na principu takvaluka (pobožnosti) i Allahovog rizaluka (zadovoljstva)!?(Kur'an, 9:109);  suština pobožnosti je bolja od puke formalnosti u vjeri (لن ينالَ اللهَ لحومُها ولا دماؤُها ولكن يناله التقوي منكم) - Allah Uzvišeni ne gleda meso i krv kurbana, već gleda vašu pobožnost (takvā), tj., vašu duhovnost, vašu moralnost, vaš osjećaj odgovornosti za ono što govorite i što radite (Kur'an, 22:37); (أولئك الذين صدقوا وألئك هم المتقون) - To su oni koji istinu govore i koji su pobožni (Kur'an, 2:177).

Dakle, ibadet posta u mjesecu ramazanu je takvā, istinska pobožnost, koja hrani dušu, koja oblači tijelo, koja podiže zgradu u kojoj su ljudska srca sjedinjena u mislima i u dovi Uzvišenom Gospodaru-Stvoritelju da ovaj svijet obasja nūrom i da svojom neizmjernom milošću obraduje tužnog, ozdravi bolesnog, osnaži nemoćnog, opskrbi osiromašenog, ohrabri uplašenog, utješi uplakanog, osvjesti otuđenog, uputi izgubljenog, podigne posrnulog, pomogne obespravljenog i vrati prognanog domovini i domu svome. 

Prema tome, takvā je najdublji osjećaj naše blizine Božjem rizaluku i najuzvišenija spoznaja prisustva božanskog duha u nama, posebno u ramazanu zato što mi doista doživljavamo u dubini naše duše dok postimo preko dana, dok se iftarimo na kraju dana, dok klanjama i Allaha molimo u noći, dok sehurimo u blagoj zori i dok učimo Kur'an i danju i noću, mi uistinu doživljavamo rahmet (Božju milosti) na početku, hidajet  (Božju uputu) u sredini i magfiret (Božji oprost) na kraju ramazana, koji nam otvara put do Dženneta, gdje vidimo taj obećani spas kojem svaki čovjek teži. 

Zato nam je razumljiv hadis Allahovog Poslanika da su takvā - pobožnosti i ahlāk - lijepo ponašanje dva krila jednih vrata kroz koja se ulazi u Džennet, jer bez pobožnosti nema ahlaka, a bez ahlaka nema ni sreće i spasa za čovjeka. A bît ahlaka su međuljudski odnosi, posebno među braćom koja svjedoče vjeru istim jezikom, koji u namazu svoje lice okreću u istom pravcu, koji Allahu čine sedždu na isti način, koji poste u isto vrijeme, koji su svjesni iste obaveze da očiste svoj imetak i koji se godišnje skupljaju na istom mjestu u jednome danu. To su, kako kaže Alejisselam, mu'mini od kojh su ljudi sigurni i to su muslimani od kojih su ljudi mirni:

ألا أخبركم بالمؤمن من أمِنه الناسُ علي أموالهم وأنفسهم والمسلم من سلم الناس من لسانه ويده والمجاهد من جاهد نفسه في طاعة الله والمهاجر من هجر الخطايا والذنوب.

• - Dopustite da vam objasnim ko je mu'min - vjernik, ko je musliman - pokornik, koje je mudžāhid - pobornik i ko je muhādžir - iseljenik! Mu'min je, kaže Alejhisselam, onaj od koga su ljudi sigurni za svoje imetke i svoje živote! Musliman je onaj od čijeg jezika i ruke su ljudi mirni! Mudžāhid je onaj koji se bori protiv zla vlastitog nefsa kako bi ga privolio na pokornost Uzvišenom Allahu! I muhādžir je onaj koji se iseli iz zone grešnosti i pokvarenosti!

U svemo što nas uči Allahov Poslanik Muhammed, a.s., nam ukazuje na važnost da pođemo od sebe, od svog nefsa, od svog ahlaka - lijepog i korektnog odnosa prema ljudima - svim ljudima, jer: - Najbolji su oni ljudi koji su korisni drugim ljudima, a najgori su oni ljudi koji su štetni drugim ljudima! To je univerzalni princip islama koji važi uvijek i na svakom mjestu. Sa tim principom je identičan i ovaj princip islamskog morala - ahlaka, kojeg je ustanovio Allahov Poslanik kad je rekao: لا يؤمن أحدكم حتي يحب لأخيه ما يحبُ لنفسه  - Niko od vas ne može tvrditi da vjeruje u Boga dok god ne bude želio svom bratu isto ono što želi samome sebi!    

Slijedom ta dva univerzalna načela na kojima se temelji islamski moral - ahlāk, kao duhovna bît muslimana u njegovom nastojanju da u ramazanu kroz ibadet posta osvježi svoje sjećanje na islamski sistem moralnih vrijednosti čitamo i ovaj hadis u kojem se kaže:

 عن أبي هريرة يقول: قال رسول الله صلي الله عليه وسلم:  المؤمن أخو المؤمن  لا يخذله ولا يظلمه. لا تحاسدوا ولا تدابروا ولا تقاطعوا وكونوا عباد الله إخوانا. كل المسلم علي المسلم حرامٌ مالُه وعرضُه ودمُه ولا يَخطِب امرأةً علي خِطْبةٍ ولا يبع علي بيع أخيه و إن الله لا ينظر إلي أجسادكم وألي صوركم ولكن ينظر ألي قلوبكم التقوي وأشار ألي صدره.

Kako prenosi Ebu Hurejre Allahov Poslanik je rekao: - Musliman je brat muslimanu pa ga zato neće ni omalovažavati ni obespravljivati! Stoga, nemojte biti paksoni jedni drugima, nemojte jedni drugima zavjere kovati, nemojte prekidati međusobnu komunikaciju! Budite braća u pokornosti Allahu Uzvišenom! Musliman mora znati da su imetak, čast i krv svakog muslimana svetinja za njega i zato nemojete se nametati jedan drugome oko izbora žene (bračnog druga) i nemojte ometati jedan drugoga u kupoprodajnim poslovima! I upamtite, Allah, dž.š., ne glada vaš tjelesni izgled niti gleda kako ste obućeni, već Allah, dž.š., gleda u moral i etiku (takvā) vašega srca, pokazujući rukom na svoje srce.   

            Ima li za danas i ovdje snažnije i važnije poruke od ove u rečenom hadisu za nas muslimane danas i ovdje!? Ima li bolje vrijeme i prikladnije mjesta od vremena ramazana i od mjesta džamije „Kralj Fehd" da ovo čujemo i da otvorimo naša srca kako bi shvatili riječi našeg učitelja, Allahovg Miljenika, koji nas poučava da su „imetak, čast i krv" svakog muslimana svetinja koja se ne smije skrnaviti, koja se ne smije gaziti, koja se ne smije ubijati. Zar nije logičan zaključak iz toga da nije musliman onaj koji ne poštuje „imetak, čast i krv" svog brata muslimana!? Zar nije logičan zagljučak iz onoga što nam učitelj Muhammed, a.s., govori da nije vjernik onaj od koga ljudi nisu sigurni u svojim imetcima i životima te da nije musliman onaj od čijeg jezika i ruku ljudi nisu mirni! Isto tako, zar nam nije jasna poruka iz Alehisselamovog hadisa da muslimani ne smiju jedan drugog isključivati iz blagodati ovoga svijeta?! Muslimani ne se smiju ometaiti jedan drugoga u poslu! Ne smiju jedan drugome otimati poslovne prilike niti smiju jedan drugome stajati na putu uspjeha u bračnom, poslovnom, privatnom i javnom životu. Jer, kao što kaže naš učitelj, Allahov Poslanik Muhammed, a.s.: - Primejer onih koji vjeruju u Boga u njihovoj suosjećajnosti, u njihovoj međusobnoj ljubavi i njihovoj međusobnoj komunikikaciji je sličan tijelu kojeg, ako mu oboli jedan dio, u cjelosti ga obuzme nemir i groznica.

مثل المؤمنين في تراحمهم وتوادّهم وتواصلهم كمثل الجسد إذا اشتكي عضوٌ منه تداعي له سائرُ الجسد بالسَهَرِ والحُمَّي

To je, doista, tako. Jer i mi ovdje u Bosni i Hercegovini osjećamo „nemir i groznicu", dok gledamo stradanja i patnje važnog dijela univerzalnog tijela našeg ummeta - Pakistana, kojeg su ovih dana pogodile neviđene poplave od kojih je oko dvadeset miliona ljudi ugroženo. Suosjećajući se sa bratskim narodom Pakistana, mi smo prošloga petka najavila da će danas biti organizirana sergija u svim džamijama u domovini i dijaspori, kao izraz naše bratske solidarnosti sa pakistanskim narodom, koji je suosjećao sa nama kad nam je bilo teško. Stoga vas pozivam da svi, prema pogućnostima svakog od nas, danas dadnemo prilog na sergiji, moleći Allaha Uzvišenog da pakistanski narod izdrži iskušenja i bude spašen od daljnih stradanja i patnji.

Allahu Svemogući, osnaži nas u našoj namjeri da putem takvaluka i ahlaka zaradimo milost Tvoga Dženneta!

Allahu Sveznajući, pouči nas da budemo suosjećajni jedni prema drugima, da se međusobno volimo i pomažemo, da jedni s drugima razgovaramo o zajedničkoj nam sudbini na putu uspjeha na ovome i spasa na drugome svijetu!

Allahu Milostivi spusti svoju milost na postače kao milost na cijeli svijet u svako vrijeme i na svakom mjestu! Amin!